ระดับประถมศึกษา
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 – 6 โรงเรียนวัดขจรบำรุง ต. วัง อ.ท่าชนะ จ. สุราษฎร์ธานี 84170
ระดับมัธยมศึกษา
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 – 3 โรงเรียนท่าชนะ ต. ท่าชนะ อ.ท่าชนะ จ. สุราษฎร์ธานี 84170
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 – 6 โรงเรียนสุราษฎร์ธานี ถ.ดอนนก อ.เมือง จ. สุราษฎร์ธานี 84000
ระดับอุดมศึกษา
คณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ อ.หาดใหญ่ จ. สงขลา 90112
เม.ย. 2543 – มี.ค. 2544
อาจารย์ผู้สอนวิชาคอมพิวเตอร์ (อนุบาล,ประถม,มัธยม)
โรงเรียนรังผึ้ง เลขที่ 1 ถ.บ้านตันหยงมะลิ ต.สุไหงโก-ลก อ.สุไหงโก-ลก จ. นราธิวาส 96120
พ.ค.- ส.ค. 2544
Production Supervisor บริษัทสงขลาแคนนิ่ง มหาชน จำกัด อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา
2545
Linux Admin Zoftdev Hatyai
ส.ค. 2545- ปัจจุบัน
ผู้ช่วยนักวิจัย NECTEC, NSTDA ปทุมธานี
ปี 2538
ปี 2539 – 2540
ปี 2541 – 2542
ปี 2543 (ก่อนจบการศึกษา)
การแนะนำตัวของผมค่อนข้างเยอะ แต่เป็นสิ่งที่สำคัญเพราะรุ่นน้องต่อๆ ไปจะได้มีแนวคิด และเปลี่ยนแปลงอะไร บางอย่างที่คอยขัดขวางการ เรียนรู้ด้วยตัวเอง เพราะความรู้ที่ผมได้มาจะสังเกตว่าผม เรียนในห้องเรียนเพียงไม่กี่วิชานอกนั้นผมสละเวลาหลับ เวลานอนเพื่อการค้นคว้าหาความรู้ ความรู้นี้มันมีค่ามาก และ ผมได้ใช้ประโยชน์มันอย่างเต็มที่ในปัจจุบัน ผมอาจไม่ใช่ศิษย์รักของคณาจารย์ คณะอุตสาหกรรมเกษตร แต่ผมรู้สึกรัก คณะอุตสาหกรรมเกษตร และภูมิใจที่ได้เรียนคณะนี้ ผมไม่ใช่คนเก่งในสายตาของคณาจารย์ และผมไม่ได้คว้า A มาในวิชาคณะ แต่ผมรู้สึก ถึงคุณค่าของวิชาคณะ ผมสามารถใช้มันในยามที่ต้องใช้ แต่ในขณะเดียวกัน วิชาที่ผมศึกษามาด้วยตัวเองนี้ก็สามารถใช้ในการประกอบอาชีพของผมได้เหมือนกัน ผมอยากให้น้องๆ ที่กำลังศึกษาอยู่ไม่ว่าคณะอะไรก็ตามอย่าปิดกั้นตัวเองจาก สิ่งแวดล้อมอย่าปฏิเสธ ความรู้อื่นนอกจากวิชาที่เรียน จากการทำงานผมพบกับเพื่อนจากหลายสถาบัน จากการพูดคุยสัมผัส รับรู้ได้ทันทีถึงการปิดตัวเอง พยายามหางานที่ตัวเองจบมา มีหลายคนมาทำงานกับผมได้สอง วันก็หายไปเลย เพราะบ่นอยู่คำเดียวคือ ไม่ได้จบคอมพิวเตอร์มาทำไม่ได้หรอก ….. ปัจจุบันเด็กมีความได้เปรียบในด้านเทคโนโลยี แต่ผมกลับเป็นห่วงเด็ก เหล่านี้ เพราะอะไรหรือ ? เพราะว่าผู้ใหญ่ ผู้ที่กุมโอกาสเหล่านี้ไงครับ ผู้ใหญ่ที่คอยปฏิเสธการ ให้โอกาศตัวเอง แถมยัง ปิดกั้นโอกาสเด็ก อีกด้วย และอีกอย่าง ผู้ที่มีความรู้ โดยตรงในวิชา คอมพิวเตอร์ไม่เคยมองมายังเด็ก ที่ต้องการความรู้พื้นฐาน จบมาแล้วก็คอยแต่ แสวงหา งานที่ให้ผลประโยชน์แก่ตัวเอง สูงสุด ลืมมองมายังเด็กๆ ที่รอคอยโอกาสเหล่านี้ ใครหรือครับ ที่มาทำหน้าที่สอน เด็กเหล่านี้ ครูเกษตร ครูพละ ครูภาษาไทย ครูอังกฤษ ฯลฯ ครูซึ่งใจกล้า เสียสละ ถึงแม้ตนเองจะอธิบายเด็กๆ ที่แสน จะอยากรู้ไม่ได้ แต่ก็ภูมิใจที่จะมาช่วยสอนเพื่อ อนาคต ของเด็กเหล่านี้ ลองมองกลับมาสักนิดนะครับ บัณฑิต คอมพิวเตอร์ทั้งหลาย !!…..
ขอบคุณ
::: ~_~_~_~ :::
Copyright © 2021 MrChoke.Org
Theme by Anders Noren — Up ↑
My Profile
การศึกษา
ระดับประถมศึกษา
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 – 6 โรงเรียนวัดขจรบำรุง ต. วัง อ.ท่าชนะ จ. สุราษฎร์ธานี 84170
ระดับมัธยมศึกษา
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 – 3 โรงเรียนท่าชนะ ต. ท่าชนะ อ.ท่าชนะ จ. สุราษฎร์ธานี 84170
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 – 6 โรงเรียนสุราษฎร์ธานี ถ.ดอนนก อ.เมือง จ. สุราษฎร์ธานี 84000
ระดับอุดมศึกษา
คณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ อ.หาดใหญ่ จ. สงขลา 90112
การทำงาน
เม.ย. 2543 – มี.ค. 2544
อาจารย์ผู้สอนวิชาคอมพิวเตอร์ (อนุบาล,ประถม,มัธยม)
โรงเรียนรังผึ้ง เลขที่ 1 ถ.บ้านตันหยงมะลิ ต.สุไหงโก-ลก อ.สุไหงโก-ลก จ. นราธิวาส 96120
พ.ค.- ส.ค. 2544
Production Supervisor บริษัทสงขลาแคนนิ่ง มหาชน จำกัด อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา
2545
Linux Admin Zoftdev Hatyai
ส.ค. 2545- ปัจจุบัน
ผู้ช่วยนักวิจัย NECTEC, NSTDA ปทุมธานี
ประสบการณ์เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์
ปี 2538
ปี 2539 – 2540
ปี 2541 – 2542
ปี 2543 (ก่อนจบการศึกษา)
การแนะนำตัวของผมค่อนข้างเยอะ แต่เป็นสิ่งที่สำคัญเพราะรุ่นน้องต่อๆ ไปจะได้มีแนวคิด และเปลี่ยนแปลงอะไร บางอย่างที่คอยขัดขวางการ เรียนรู้ด้วยตัวเอง เพราะความรู้ที่ผมได้มาจะสังเกตว่าผม เรียนในห้องเรียนเพียงไม่กี่วิชานอกนั้นผมสละเวลาหลับ เวลานอนเพื่อการค้นคว้าหาความรู้ ความรู้นี้มันมีค่ามาก และ ผมได้ใช้ประโยชน์มันอย่างเต็มที่ในปัจจุบัน
ผมอาจไม่ใช่ศิษย์รักของคณาจารย์ คณะอุตสาหกรรมเกษตร แต่ผมรู้สึกรัก คณะอุตสาหกรรมเกษตร และภูมิใจที่ได้เรียนคณะนี้ ผมไม่ใช่คนเก่งในสายตาของคณาจารย์ และผมไม่ได้คว้า A มาในวิชาคณะ แต่ผมรู้สึก ถึงคุณค่าของวิชาคณะ ผมสามารถใช้มันในยามที่ต้องใช้ แต่ในขณะเดียวกัน วิชาที่ผมศึกษามาด้วยตัวเองนี้ก็สามารถใช้ในการประกอบอาชีพของผมได้เหมือนกัน ผมอยากให้น้องๆ ที่กำลังศึกษาอยู่ไม่ว่าคณะอะไรก็ตามอย่าปิดกั้นตัวเองจาก สิ่งแวดล้อมอย่าปฏิเสธ ความรู้อื่นนอกจากวิชาที่เรียน จากการทำงานผมพบกับเพื่อนจากหลายสถาบัน จากการพูดคุยสัมผัส รับรู้ได้ทันทีถึงการปิดตัวเอง พยายามหางานที่ตัวเองจบมา มีหลายคนมาทำงานกับผมได้สอง วันก็หายไปเลย เพราะบ่นอยู่คำเดียวคือ ไม่ได้จบคอมพิวเตอร์มาทำไม่ได้หรอก …..
ปัจจุบันเด็กมีความได้เปรียบในด้านเทคโนโลยี แต่ผมกลับเป็นห่วงเด็ก เหล่านี้ เพราะอะไรหรือ ? เพราะว่าผู้ใหญ่ ผู้ที่กุมโอกาสเหล่านี้ไงครับ ผู้ใหญ่ที่คอยปฏิเสธการ ให้โอกาศตัวเอง แถมยัง ปิดกั้นโอกาสเด็ก อีกด้วย และอีกอย่าง ผู้ที่มีความรู้ โดยตรงในวิชา คอมพิวเตอร์ไม่เคยมองมายังเด็ก ที่ต้องการความรู้พื้นฐาน จบมาแล้วก็คอยแต่ แสวงหา งานที่ให้ผลประโยชน์แก่ตัวเอง สูงสุด ลืมมองมายังเด็กๆ ที่รอคอยโอกาสเหล่านี้ ใครหรือครับ ที่มาทำหน้าที่สอน เด็กเหล่านี้ ครูเกษตร ครูพละ ครูภาษาไทย ครูอังกฤษ ฯลฯ ครูซึ่งใจกล้า เสียสละ ถึงแม้ตนเองจะอธิบายเด็กๆ ที่แสน จะอยากรู้ไม่ได้ แต่ก็ภูมิใจที่จะมาช่วยสอนเพื่อ อนาคต ของเด็กเหล่านี้ ลองมองกลับมาสักนิดนะครับ บัณฑิต คอมพิวเตอร์ทั้งหลาย !!…..
ขอบคุณ
::: ~_~_~_~ :::
Share this: