2005 | MrChoke.Org

Year: 2005 (page 1 of 20)

test from e680

19/12/2005 / MrChoke / 0 Comments

ทดสอบส่งจากมือถือ

—
===
MrChoke at G mail

คาดเดา…

18/12/2005 / MrChoke / 3 Comments

มันก็ไม่ง่ายนักนะเวลาจะทำความรู้จักใครสักคนให้ลึกซึ้ง ถึงแม้จะรู้จักกันมานานแค่ไหน คำพูดมันบ่งบอกอะไรบ้าง ถ้าได้เห็นแววตาก็คงดี…

บางครั้งเราพยายามที่จะทำ
ความเข้าใจอะไรด้วยตัวเอง..และบ่อยครั้งที่เรามักจะทึกทักเอาว่ามันน่าจะเป็
นไปตามความรู้สึกนึกคิดของเรา..จนทำให้เรื่องราวต่างๆ
แย่ลงและรู้สึกไปว่าสายเกินว่าจะแก้ไข
ดังนั้นบางครั้งก็จำเป็นต้องทำเป็นเฉยเสียบ้างปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถีตราบ
ใดที่มันไม่ได้ทำร้ายใครเข้า

วันเวลาและความเข้าใจจะรักษาริ้วรอยจากคลื่นชีวิตที่ถาโถมเข้ามา
รอให้คลื่นสงบริ้วรอยจางลงแล้วเราค่อยมาเดินบนหาดทรายอันสวยงามนี้ดีไหม ?

ถึงคนฝั่งฝากโน้น…

ฉันพร่ำเพ้อมามากนักหนา…จนวันเวลาพาฉันมาพักตรงฝั่งฝากนี้
สักอีกกี่ปีหนอที่จะลบจะให้เลือนลาง
ฉันเข้าใจดีถึงความรู้สึกของเธอ..เธอต้องการแค่อยากรู้สิ่งที่ฉันเป็น..
แต่เข้าใจความรู้สึกฉันไหม
ฉันแค่อยากปลดปล่อยตัวเองออกจากกรอบที่คอยบีบความรู้สึก
ในยามที่ได้ยินเสียง ในยามที่ได้เห็นข้อความจากเธอ
เพราะใจฉันไม่เข้มแข็งอย่างใจเธอที่ไม่เจ็บปวดเวลาคุยกับฉัน
มันต่างกันฉันเคยพูดเสมอ เธอคือคนกระทำความเจ็บปวดมันเล็กน้อยนัก
ถ้าฉันรู้สึกแค่เล่นๆ ฉันคงดีใจที่เธอไปได้ซะที แต่นี่ฉันพูดเป็นร้อยครั้ง
มันก็ยังเหมือนเดิม ใช่ว่าฉันไม่เคยหยิบยื่นให้เธอฉันให้จนฉันไม่เหลืออะไร
จนฉันคิดได้ว่าฉันควรกลับมารักษามันไม่ใช่เฝ้าทำลายมัน
เธอเองก็อย่ากเห็นฉันลืมเธอ ลืมความเจ็บปวดไม่ใช่หรือ ทำไมเล่า ทำไม?
ฉันกำลังเดินตามวิถีที่ดีที่สุด
สักวันฉันจะดีขึ้นอาจจะเร็วจะช้าขึ้นกับสิ่งที่ฉันเจอ
หากฉันยังพบเจอแต่เสียงของเธอ ถอยคำ ข้อความจากเธอ
ถึงแม้มันออกมาจากความห่วงใยก็ตาม ฉันคงทำใจให้เข็มแข็งไม่ได้
ซึ่งเธอเองก็รู้ดีว่าเพราะอะไร หรือ ตลอดเวลาเธอไม่เคยรับรู้มัน ?

คนดีที่ฉันรับได้…

13/11/2005 / MrChoke / 6 Comments

เมื่อก่อนนั้นอาจจะฝันกันไปไกล ว่าคนคนนั้นต้องเป็นคนดีที่สุดสำหรับเรา…มานึกดูตอนนี้มันก็ยังส่วนถูกอยู่บ้างตามความคิดของตัวเอง การที่จะเปิดใจรับใครเข้ามาสักคนเราน่าจะมองส่วนดีเขาให้มาก แต่ก็ต้องดูอย่างอื่นประกอบกันไปด้วย แต่สำหรับความรักบางครั้งมันจะปิดบังซ้อนเร้นทำให้เรามองข้าม และ เกิดเยื้อบางๆ ขั้นระหว่างเราสองเสมอ มันใกล้ชิดสนิทกันทำให้อาจดูเหมือนไม่มีอะไรขั้นกลาง แต่เมื่อเยื้อบางๆ นี้ขาดลงเมื่อใด..เราสองเหมือนอยู่กันคนละภพโลก…การยึดถือความดีของกันและกันช่วยให้เยื้อบางๆ มันเหนียวแน่นถึงจำเป็นต้องจากกันมันก็ยังผูกติดนึกถึงความสวยงามอยู่บ้าง….

แล้วคนดีที่ฉันรับได้ละ…คืออะไร? ความรักอาจก่อตัวขึ้นก่อนที่รับรู้มิติของอีกฝ่ายมิติที่รับรู้มันกระทบต่อความรู้สึกของเรา ถ้าเรามองแต่สิ่งที่เราเรียกว่าชั่วร้าย แน่นอนรักนิรันดร์อาจจบลงแค่ข้ามคืน… กระซิบผ่านหยาดน้ำตาของเขาไปสิครับ…

"รู้ไหม..เธอคือคนดีที่ฉันรับได้นะ…."