บนถนนแห่งความฝัน..
ฉันเรียนรู้มันว่าเสียงเรียกร้องจากความต้องการมันยิ่งใหญ่เกินกว่าสองมือของฉันรับได้…
เสียงจากจิตมันแผดร้องก้องไกลกว่าสองหูฉันจะรับได้…
ภาพแห่งความฝันมันบรรเจิดเลิศเลอกว่าสองตาฉันแยกแยะออกจากความเป็นจริง…
กลิ่นแห่งร้อยรักทะลักเกินกว่าจมูกฉันต้านทาน
และความรู้สึกมันบริสุทธิ์เกินกว่าสองมือสองเท้าฉันยัดเยียดให้…
เดินยังเดินไม่เกินช่วงชีวิต ฉันจะหยุดเดินเมื่อเกินช่วงชีวิต…
18/07/2005 — 17:13
โห คมจังเยยยยยย
18/07/2005 — 23:57
do not understandwhat happen grandpha??
19/07/2005 — 08:14
โอ้….. "ฉันจะหยุดเดินเมื่อเกินช่วงชีวิต"…กินใจๆ….
02/09/2005 — 12:33
ในช่วงชีวิตคนเรามักถูกบังคับให้เดินและเมื่อหมดช่วงชีวิต แม้จะอยากเดินก็ต้องหยุด
19/09/2005 — 15:07
ซึ้งนะ แต่ไม่เข้าใจอ่ะ หรือว่าต้องคนที่มีความรักถึงจะเข้าใจ
01/11/2005 — 15:55
คนเอย..แหงนมองแต่ดาว..ดอกหญ้าพราว..ไม่ก้มเก็บมาดอมดม…